Over de ‘Tijdfactor’ (capaci-tijd, priori-tijd, loyali-tijd, of gewoon tijd) schreef ik vorige keer een blog. Een noodkreet aan alle drukke ondernemers om zich niet door de waan van de dag te laten leiden.
Helaas hebben we nog niet veel geleerd van de laatste crisis. Veel ondernemers werken vooral in het bedrijf in plaats van voor het bedrijf. En daar dreigt het weer fout te gaan.
‘Effe geen tijd’, geleid worden door de waan van de dag, ondermijnt alle strategische beleidsplannen, om maar niet te spreken van een gestructureerde klant- of marktbenadering. Alle goedbedoelde plannen belanden in de welbekende onderste bureaula, of in het gunstigste geval, onderop de stapel.
Zo’n marketingplan bijvoorbeeld (maar dat geldt voor alle plannen in een organisatie) vraagt tijd en aandacht. Als het maar uitgevoerd wordt! Het is niet alleen zonde van de investering, het heeft op langere termijn ook grote gevolgen.
Tijdens de crisis van 2009 hebben veel bedrijven het niet gered; degenen die het wel gered hebben, waren voorbereid op de crisis. Geïnvesteerd in bestaande klanten, zodat die niet weg zouden lopen, geïnvesteerd in nieuwe klanten, door hen continu te begeleiden, in kaart te brengen, regelmatig te benaderen en warm te houden. Door er voortdurend aandacht aan te schenken, hielden deze bedrijven het contact met de markt. En overleefden de crisis.
Wel tijd, geen geld
Zij die het niet volhielden, teerden in op de bestaande relaties. Er was wel tijd maar geen geld, dus bezuinigden zij op hun marktcommunicatie, plaatsten geen advertenties meer, stopten met nieuwsbrieven of beursdeelname, zodat ook de vaste klanten geen idee hadden of hun leverancier nog wel bestond. Zij gingen shoppen, op zoek naar andere leveranciers, die zich wél lieten zien en horen. Om over potentiële klanten maar niet te spreken.
Kortom, de orderportefeuille raakte leeg en er kwam niets meer bij. Krampachtig acquisitie plegen in een lege vijver, waarin de concurrent ook al aan het vissen was, bleek geen effect meer te hebben. Toen de markt weer aantrok, waren de klanten weg. Einde oefening.
Hebben we niets geleerd van de crisis?
Nu de economie weer op het oude niveau is – en zelfs nóg beter draait dan vóór 2009 – zie ik hetzelfde gebeuren. Weer is er te weinig aandacht voor de marktcommunicatie. We hebben er kennelijk niets van geleerd. Er is nu wel geld, maar geen tijd. En te weinig personeel, te veel opdrachten, die steeds sneller geleverd moeten worden. Alle zeilen worden bijgezet. Ik hoorde laatst een typerende opmerking: “Alsjeblieft, niet nog meer opdrachtgevers!”
Werken voor het bedrijf in plaats van in het bedrijf
In het bedrijf zijn de medewerkers werkzaam, de ondernemer moet zich bezighouden met de uitvoering van de plannen, de cijfers niet te vergeten, de prognoses en investeren in de communicatie met de markt. Werken voor het bedrijf in plaats van in het bedrijf. De kansen grijpen, de bestaande klanten koesteren, nieuwe klanten en prospects bewerken en binnenhalen, investeren in de toekomst. Als je daar geen tijd voor hebt, dan is straks, als het weer minder goed gaat, de orderportefeuille opeens leeg en ben je te laat. Einde oefening.
Marktcommunicatie is en blijft van levensbelang voor een organisatie. Investeer daarom continu in je zichtbaarheid: je website, op beurzen, op social media, met je nieuwsbrief bijvoorbeeld.
Herken je de situatie in jouw organisatie, wil je hierover eens brainstormen, dan kom ik graag eens praten! En ik investeer in wat lekkers voor bij de koffie!
Kijk voor hier voor in-company trainingen en workshops
Of
voor de inzet van een marketingcoach
Wil je reageren op deze blog, graag! Dat kan via onderstaand formulier. En delen wordt zeer op prijs gesteld!